Anatomiczne przystosowanie ptaków do lotu

Ptaki mają lekki szkielet, ich kości są pneumatyczne i puste w środku. Nie mają zębów, a czaszka jest połączona z kręgosłupem kłykciem potylicznym, co pozwala obracać głowę o 180 stopni. Kości ramienia oraz przedramienia są krótkie, a kości dłoni poruszają się zależnie od siebie, w jednej płaszczyźnie, tak aby móc utrzymać powierzchnię nośną. Opływowy kształt ciała znacząco redukuje opór powietrza, zmniejszając ilość siły potrzebnej do wzbicia się w powietrze. Ptaki są bardzo lekkie, w porównaniu do ssaków o podobnej wielkości. Około 30% masy ich ciała stanowią mięśnie klatki piersiowej, odpowiedzialne za ruch skrzydeł.

Dolna połowa krótkich nóg praktycznie pozbawiona jest mięśni, jedynie w miejscu, gdzie łączą się z ciałem jest ich trochę więcej, co pozwala na skuteczne odbicie się od powierzchni ziemi i rozpoczęcie lotu. Ptaki z brodzące, które mają znacznie dłuższe nogi w stosunku do reszty ciała, potrzebują więcej czasu na wzbicie się w powietrze, a czasem nawet wymagany jest krótki rozbieg by osiągnąć porządaną prędkość. Kwestię przystosowania ptaków do lotu, ułatwia również specjalnie upierzenie. Na skrzydłach i w ogonie znajdują się długie pióra, odpowiedzialne za utrzymanie kierunku i równowagi. Czasem zdarza się, ze ptaki tracą te pióra, na przykład w wyniku ataku drapieżnika, walki z innym osobnikiem lub zwyczajnie z powodu nieszczęśliwego wypadku. Lotki szybko w takiej sytuacji odrastają, jednak dopóki to się nie stanie, ptak jest niemal całkowicie pozbawiony możliwości latania. Hodowcy często związują lotki gołębiom, żeby nie próbowały uciekać i przyzwyczaiły się do swojego domu. Po kilku dniach specjalna taśma zostaje zdjęta, a ptaki, które dzięki temu mogą już latać, zawsze wrócą do gniazda.